Tetragnatha extensa

Nazwa łacińska: Tetragnatha extensa

Nazwa polska: Kwadratnik trzcinowy

Nazwa angielska: ---

Wygląd samicy: Osiąga 9-11mm DC, posiada wydłużone ciało (podłużny odwłok oraz dość długie nogi) oraz duże chelicery.

Wygląd samca: Osiąga 7-9mm DC, ubarwienie ciała podobne do samicy, lecz jest ono mniej masywnie zbudowane.

Występowanie: Gatunek ten występuje w naszym kraju, jest jednym z ośmiu kwadratników występujących w Polsce. Przebywają one najczęściej wśród roślinności brzegowej, tj. pałka wodna czy trzcina, stąd ich nazwa. Osobiście widywałem kwadratniki także na krzakach i niskich partiach drzew (oczywiście oba rosły nad jeziorem), jeden nawet upodobał sobie miejsce pod mostkiem dzielącym rzeczkę.

Wielkość terrarium: min. 15x15x15.

Opis terrarium: Kwadratnik trzcinowy wbrew pozorom nie należy do najłatwiejszych w hodowli. Terrarium nie musi być duże. Podłoże może stanowić torf, który dobrze pochłania wilgoć – jest to ważne, ponieważ kwadratniki trzcinowe żyją blisko wody, także wymagają wilgoci, aby warunki w terrarium przypominały te, które mają w naturze. Trzeba także wystroić je w gałązki imitujące trzciny! Na nich kwadratniki spędzają dużo czasu, posłużą one także jako podpora do rozpięcia sieci. Można umieścić niewielki zbiornik na wodę (miseczkę, pudełko po sałatce, probówkę zabezpieczoną watą), pomaga on utrzymać wilgotność panującą w jego naturalnych warunkach. Wymagana jest także dobra wentylacja, aby uniknąć rozwoju pleśni.

Jad: Słaby. Po ukąszeniu opuchlizna i swędzenie (porównywalny do jadu osy).

Szybkość: Pająk ten nie jest bardzo szybki, jednakże zestresowany może tą szybkością nas zaskoczyć.

Temperament: Łagodny. Zagrożony częściej wybiera ucieczkę, niż kontratak.

Odporność na błędy początkujących: 3/5.

Preferowana wilgotność: 75-85%.

Preferowana temperatura: (Pokojowa) 22-27 stopni Celsjusza.

Hodowla grupowa: Nie.

Długość życia: 1 rok.

Pokarm: Drapieżnik. W hodowli karmimy go młodymi larwami mącznika młynarka, pinkami, małymi karaczanami lub świerszczami, itd.; Mimo swoich rozmiarów i dużych szczękoczułków nie chcą jednak przyjmować zbyt dużej ofiary – zresztą w naturze ich ofiarami padają niewielkie muchówki i komary – dlatego w terrarium dopasujemy im dietę.