Polska społeczność hodowców bezkręgowców
Najsilniejszy jad wśród pająków...
Niemal każdy pająk posiada jad. Jad większości pająków jest jednak słaby, nie zagraża życiu dorosłego, zdrowego człowieka.
Jadu nie posiadają tylko przedstawiciele rodzin Uloboridae oraz część pająków z rodziny Liphistiidae. Są one pozbawione gruczołów jadowych.
Kilka pająków jednak zdobyło złą sławę, a zawdzięczają ją mitom oraz pogłoskom dot. ich jadu.
Jesteście zainteresowani? Zapraszam do przeczytania artykułu. Omówimy w nim gatunki, których jad jest w stanie zagrozić życiu czlowieka, oraz takie których ukąszenie może mieć przykre konsekwencje..
Atrax robustus
Atrax robustus, zwany w języku polskim ptasznikiem australijskim (co nie jest poprawne, ponieważ nie należy do rodziny Theraphosidae) to średniej wielkości pająk z rodziny Hexathelidae. Występuje w Australii: Queensland, Nowej Południowej Walii; bardzo często spotykany w okolicach Sydney - stąd jego angielska nazwa - Sydney funnel-web spider.
Osiąga długość ciała od 3-6 cm. Ubarwienie brunatnoczarne.
A.robustus często uważany jest za jednego z najbardziej jadowitych pająków. Udokumentowano 14 przypadków śmierci spowodowanych ukąszeniem tego pająka.
Jad atraksa zawiera atracotoksynę (Robustoxin/Delta atracotoxin), która zbudowana jest z 42 aminokwasów.
A.robustus to pająk bardzo defensywny/agresywny. Zaatakowany najczęściej wybiera kontratak lub przyjmuje postawę grożącą, aniżeli ratuje się ucieczką. Zdarza się także, iż atraksy w poszukiwaniu schronienia wchodzą do ludzkich mieszkań.
Hadronyche spp.
Hadronyche to rodzaj pająków z rodziny Hexathelidae.
Obecnie zaliczanych do niego jest 31 gatunków + 2 nomina dubia.
Jak w przypadku A.robustus, pająki z rodzaju Hadronyche występują w Australii (m.in. w Queensland czy Tasmanii).
Przedstawiciele rodzaju Hadronyche żyją głównie w wilgotnych wnętrzach kłód.
Ich jad uważany jest za silny, stanowiący zagrożenie dla życia człowieka.
Dawniej zdarzały się przypadki śmierci spowodowane ukąszeniem pająków z rodzaju Hadronyche, lecz obecnie opracowano skuteczną antytoksynę. Jad ich jest w stanie wywołać również ciężkie zatrucia.
Phoneutria spp.
Pająki z rodzaju Phoneutria mają prawdopodobnie najgorszą reputację wśród pająków z infrarzędu Araneomorphae.
Rodzaj Phoneutria należy do rodziny Ctenidae. Liczy sobie 8 naukowo opisanych gatunków, jednak dwa z nich owiane są najgorszą sławą: P.fera oraz P.nigriventer.
W języku polskim pająkom z rodzaju Phoneutria przypisuje się nieoficjalną nazwę: wałęsak brazylijski.
Pająki z rodzaju Phoneutria osiągają średnie rozmiary. Rozpiętość odnóży może osiągać od 10 do 13 cm. Długość ciała: 2-4 cm.
Cechują się wyjątkową agresją. W przypadku zagrożenia przyjmują charakterystyczną postawę obronną - unoszą dwie pierwsze pary odnóży krocznych w górę, po czym zazwyczaj błyskawicznie atakują. Są także bardzo szybkie.
Jad pająków z rodzaju Phoneutria jest bardzo silny, zawiera neurotoksynę PhTx3 (Phoneutria nigriventer toxin 3). Jego składnikiem jest m.in. toksyna Tx2-6.
Ukąszenia pająków z owego rodzaju spowodowały śmierć conajmniej 10 osób.